Op het gebied van kredietaanvragen overlappen de rollen van borg en borgstelling elkaar vaak, wat tot verwarring leidt. Het is echter van cruciaal belang om de genuanceerde verschillen tussen deze twee termen te erkennen, aangezien ze verschillende functies en verplichtingen vertegenwoordigen op het gebied van kredietverlening.
Borgstelling: definitie, verplichtingen en risico's
Een borgstelling is een bekende term, die vaak wordt geassocieerd met personen die de verantwoordelijkheid op zich nemen om uitstaande schulden te vereffenen als de primaire schuldenaar zijn verplichtingen niet nakomt. Overweeg een scenario waarin een familielid een lening zoekt om een huis te kopen en u vraagt om als borg op te treden. Door deze rol op u te nemen, wordt u verantwoordelijk voor het waarborgen van terugbetaling in het geval van gemiste leningtermijnen. Doorgaans zijn borgen naaste familieleden van de lener, zoals ouders of broers en zussen.
Het belangrijkste risico waarmee een borgstelling wordt geconfronteerd, is de mogelijkheid dat de kredietnemer zijn verplichtingen niet nakomt, wat kan leiden tot inbeslagname van persoonlijke activa door de schuldeiser. Om dit risico te beperken, kunnen borgen om voorafgaande uitsluiting verzoeken, waardoor ze worden ontheven van onmiddellijke schuldaansprakelijkheid totdat de activa van de kredietnemer zijn uitgeput. Het is essentieel op te merken dat als u zich eenmaal als borg hebt gecommitteerd, het terugdraaien van deze beslissing zelden eenvoudig is.
De borgstellingsverplichting blijft van kracht tot de volledige schuldregeling of door onderhandelingen met de schuldeiser. Vanwege de aard ervan als garantie voor schuldvereffening, kan het bereiken van gunstige onderhandelingsvoorwaarden echter een uitdaging zijn.
Garant: contrasten, plichten en risico's
Evenzo neemt een garantsteller de verantwoordelijkheid op zich voor de terugbetaling van schulden in geval van wanbetaling van de lener, vaak door middel van aantekeningen op rekeningen of promessen. In tegenstelling tot borgstellingen geven garanten echter aantekeningen, die vooral voorkomen bij bedrijfsfinancieringsregelingen. Deze goedkeuring, of het nu gaat om het volledige schuldbedrag of een deel daarvan, dient als een toezeggingszegel, dat van cruciaal belang is voor het vergemakkelijken van de financiering van kleine en middelgrote ondernemingen (kmo's).
Garanten, gewoonlijk bestaande uit aandeelhouders of bestuurders van vennootschappen, delen de hoofdelijke aansprakelijkheid met de kredietnemer in kredietregelingen. In geval van wanbetaling behouden crediteuren de mogelijkheid om activa van beide partijen af te dwingen. Hoewel dit garantstellers blootstelt aan de executie van persoonlijke activa, kunnen degenen die economisch kwetsbaar zijn, onderhandelen over betalingsovereenkomsten met schuldeisers, met als doel hun verplichtingen haalbaar na te komen.
Als laatste redmiddel kunnen garanten die betalingsproblemen ondervinden, persoonlijke insolventie nastreven en kwijtschelding van de resterende verplichtingen eisen.
Voor meer inzicht in de fijne kneepjes van krediet kunt u overwegen onderwerpen als bouwleningen, de rol van kredietbemiddelaars of het opzeggen van hypotheken te onderzoeken.
